Pedagogika Montessori jest
odkryciem prawdziwej natury dziecka, jego akceptacją takim, jakim jest na danym etapie.
We współczesnej pedagogice Maria Montessori umieszczana jest, jako twórczyni oryginalnej, opartej na filozoficzno – psychologicznych podstawach teorii pedagogicznej. Podkreśla się jej humanistyczne, podmiotowe i pokojowe aspekty. Zarazem jako pedagogia, uważana jest za alternatywny sposób pracy z dzieckiem, który odwołuje się do prawidłowości rozwoju psychologicznego człowieka i jego motywacji do samodzielnego działania w korzystnych edukacyjnie warunkach.
Doktor Maria Montessori była jedną z pierwszych kobiet – lekarzy we Włoszech, a jednocześnie antropologiem, pedagogiem. Przez ponad 50 lat pracowała z dziećmi różnych ras, narodowości czy o różnym statusie materialnym. W swoim życiu poświęciła się misji odkrywania dziecka, jego potrzeb i możliwości.
Dzięki wieloletnim obserwacjom stworzyła podłoże pod nowe pojęcie procesu edukacji. Wykreowała filozoficzne, psychologiczne i pedagogiczne zasady pracy z dziećmi. Potwierdzeniem słuszności jej założeń są dzieci skoncentrowane na swoich zadaniach, dążące do samodzielności, budujące wiarę w siebie i z ufnością patrzące na świat. Dzieci odpowiedzialne, umiejące współczuć drugiemu, chętne do pomocy i wykazujące się dużą inicjatywą społeczną.
Dzieci pełne cierpliwości i nie poddające się w swoich staraniach. Dzieci znające, czym jest szacunek i honor i umiejące to wyrazić wobec siebie i innych. Dzieci radosne! Wprowadziła też, jako zasadę pedagogiczną obowiązującą w stosunku do dzieci, swobodny wybór materiałów dydaktycznych, dowolność miejsca i czasu pracy. Zniosła nagrody i kary. Ograniczyła czynności nauczyciela na rzecz samodzielności dzieci. Wprowadziła naukę czytania i pisania oraz podstawy matematyki.
„Edukacja nigdy więcej nie powinna być w głównej mierze przekazywaniem wiedzy, ale musi przyjąć nową formę, szukając uwolnienia
dla ludzkich możliwości.” Dr Maria Montessori.